Psychoterapeuci nie głoszą, że mają wielkie serca – takich jest zaledwie garstka wśród tych, którzy pracując, dają z siebie wszystko. Ale w pewnym stopniu przynoszą ulgę w spowodowanym przez człowieka nieszczęściu. Stoją blisko. Znoszą nienawiść, nie odwracają się. Nie dają się uwieść miłości. Są słuchaczami, lecz słuchają z niezachwianą uwagą, a ich milczenie nie jest zimne.
/Allen Wheelis/
Psychoterapia indywidualna jest procesem ukierunkowanym na głębszą zmianę funkcjonowania pacjenta. Ma na celu przede wszystkim rozwój umiejętności emocjonalnych i społecznych, w tym głównie poprawę zdolności rozumienia siebie i innych, tworzenia więzi, współpracy i porozumiewania się z innymi, wzmocnienie samokontroli i konstruktywnego radzenia sobie z przeżywanymi emocjami oraz stresem, podniesienie poziomu samooceny i zdolności podejmowania świadomych, korzystnych wyborów.
Psychoterapia w PRACOWNI prowadzona jest głównie w oparciu w paradygmat psychodynamiczny, co oznacza, że uwzględniamy możliwość działania nieświadomych sił, które kierują naszym sposobem przeżywania i zachowania. Podczas terapii ma miejsce identyfikacja nieświadomych treści oraz próba odnalezienia ich źródła i przyjrzenia się temu, jaki wpływ mają one na aktualnie przeżywanie trudności. Znacząca jest także jakość relacji, która tworzy się pomiędzy pacjentem i terapeutą, a której kształt także podlega analizie w trakcie sesji (więcej na ten temat w artykule: Psychoterapia psychodynamiczna). Poza podejściem psychodynamicznym poszczególni terapeuci PRACOWNI prowadzą psychoterapię w oparciu o paradygmaty behawioralno-poznawczy, humanistyczny i systemowy, a także korzystają z teorii psychodramy morenowskiej.
Psychoterapia indywidualna prowadzona jest w formie sesji (spotkań) 50 – minutowych, które charakteryzuje w miarę możliwości stały termin (godzina, dzień tygodnia), regularna częstotliwość (raz lub dwa razy w tygodniu) i praca z tym samym terapeutą (zobacz także: Kim jest psycholog, psychoterapeuta, psychiatra?).
Formy psychoterapii:
- terapia krótkoterminowa – kilka do kilkunastu spotkań; prowadzona jest w sytuacji, gdy obszar pracy skupia się wokół jednego konkretnego problemu;
- terapia długoterminowa – trwająca dłuższy okres czasu – do kilku lat; podejmowana jest w sytuacji, gdy celem jest praca nad wieloma sferami funkcjonowania, głębokie poznanie siebie i zmiana całokształtu przeżywania.
Psychoterapia indywidualna dorosłych
Psychoterapia dorosłych polega na analizie zdarzeń mających miejsce w życiu pacjentów, w tym także wydarzeń z przeszłości, omawianiu charakteru relacji, które tworzą oraz na podejmowaniu próby rozumienia ich przeżyć, myśli i pragnień. Wszystko to ma na celu zrozumienie przyczyn istniejących trudności i poszukiwanie dróg zmiany.
Psychoterapia indywidualna młodzieży
Psychoterapia młodzieży uwzględnia w dużej mierze aspekt rozwojowy. Częste zmiany nastrojów, stany depresyjne, kłótnie z dorosłymi, koncentracja na swoim ciele i ogólne trudności w kontroli emocji są charakterystyczne dla większości nastolatków. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy objawy przekraczają granice bezpiecznej normy i stają się niepokojące. Wtedy konieczna jest interwencja z zewnątrz. Spotkania w ramach psychoterapii młodzieży zawierają także element współpracy z rodzicem, którego zakres jest ustalany indywidualnie podczas konsultacji wstępnych (więcej na ten temat w artykule: Okres dorastania. Co jest normą rozwojową, a kiedy sięgnąć po fachową pomoc?).
Psychoterapia indywidualna dzieci
Psychoterapia dzieci stawia sobie za cel pomoc dziecku w pokonaniu trudności utrudniających mu harmonijny rozwój i wspieranie go w drodze do coraz większej dojrzałości:
– rozwój bardziej pozytywnego obrazu siebie
– wzięcie większej odpowiedzialności za siebie,
– zwiększenie zdolności do kierowania sobą,
– zwiększenie samoakceptacji i szacunku do siebie,
– zwiększenie samodzielności,
– doświadczenie poczucia kontroli,
– doświadczenie, że uczucia dziecka są akceptowane.
Terapeuta stara się stworzyć atmosferę, która będzie sprzyjać budowaniu pozytywnej relacji z dzieckiem poprzez brak oceniania, cierpliwość, życzliwość i troskę oraz wrażliwe rozumienie. Dziecko jest traktowane jako kompetentna i wyjątkowa jednostka. Spotkania w ramach psychoterapii dzieci zawierają także obowiązkowy element współpracy z rodzicem.